un mes de silencio. más, de hecho, un mes
y 14 días. un silencio inesperado, involuntario e obligado.
no sé ni por dónde empezar. hace días que
quiero sentarme delante del ordenador y poner palabras a esto, pero el bloqueo y
el miedo han sido demasiado grandes hasta ahora y en gran medida lo siguen
siendo. no puedo explicar con detalle qué ha pasado. quizás lo haga más
adelante, o quizás no, tampoco creo que importe demasiado…
una enfermedad que se fue de madre. unos
síntomas que empezaron en Lisboa y crecieron a pasos agigantados. vuelta a
Barcelona antes de lo previsto, intentar por todas mejorar, calmar las señales
del cuerpo cada vez más agitado y, finalmente, un ingreso hospitalario muy
apurado el día de Reyes. 13 días de hospital, mi primer ingreso. los días en el hospital todavía son
como una masa negra en mi cabeza (con un gran punto de luz, la Sra. Antonia), no puedo ni ponerle palabras. y ahora, mucho
bloqueo. el ritmo de la calle y del mundo me resulta vertiginoso y apabullante.
siento como si estuviera aprendiendo a caminar de nuevo: torpe, temerosa, frágil, inestable, insegura. muchos de los bloqueos y miedos irán disipándose
progresivamente, solo requieren de un poquito de tiempo y mimo; otros
necesitarán un poco más de ayuda.
ahora es momento de recuperación, de
cuidarme; de hacer reposo y descansar; de recuperar los niveles habituales de
hierro y energía en el cuerpo; de empezar nuevos tratamientos; de leer libros
que me trasladen a otros mundos y ver películas que me hagan soñar; de estar
con gente que me quiere y me arropa; de cuidar mi alimentación; de pasear y
sentarme en un banco al sol; de tomar un baño reconfortante por la noche; de tener un jarro de flores frescas en la mesa; de
reír y de bailar; de recuperar la confianza en la vida; de hacer todas aquellas cosas que me sientan bien, y eso
también es escribir; medicina para el cuerpo y para el alma.
vamos volviendo; sin fechas ni plazos ni
compromisos… sin un ritmo marcado pero, poco a poco, vamos volviendo. feliz
semana :)
{fotografía de Tina Sosna}
{fotografía de Tina Sosna}
Un beso muy grande y tómate todo el tiempo del mundo. Lo primero eres tú.
ResponderEliminarmuchas gracias Sonia. un beso grande ***
EliminarAnna todo el tiempo que sea necesario. Poco a poco todo volvera a ser normal, ya veras.
EliminarA cuidar-se, que és el primer! M'alegro de donar-te la benvinguda de nou. I, al teu ritme, aquí t'esperem. 1 abraçada, bonica.
ResponderEliminargràcies per la benvinguda, Imma, i per esperar. una abraçada ben gran ***
EliminarI de petons que omplin tots aquests espais que s'han anat buidant, per omplir-los de nou amb energia càlida, reconfortant i revitalitzadora. Ets més del que mai podràs imaginar. Petonassos
ResponderEliminaraquesta energia càlida, reconfortant i revitalitzadora que donen persones que s'entreguen i et vénen a veure i esmorzen amb tu i xerren i et fan riure i per una estona oblides tot el que et fa por i el camí que queda per recòrrer. un petó enorme
EliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarun petó gegant Anna * *
ResponderEliminartot amb calma, a poc a poc (:
sí, ho farem bé, sense còrrer, les coses aniran venint. gràcies Silvia, un petó ben gran ***
EliminarGuapísima, fuerza y muchísimo ánimo.
ResponderEliminarUn beso enorme
gracias Noe por estar siempre por aquí ***
EliminarTe mando un abrazote enorme, en casa estamos pasando por momentos parecidos con mi marido, te entiendo, mimos y a cuidarte mucho
ResponderEliminargracias Sarah, y muchos ánimos con el proceso de tu marido; no son momentos fáciles pero lo bueno es que todo siempre pasa ***
Eliminar¡Un beso grande, fuerza y a cuidarse! La salud es lo primero.
ResponderEliminargracias Mary! un beso muy grande ***
EliminarEspero que te guste escribir como a nosotros leerte...
ResponderEliminarSi es así, utilízalo de terapia porque ya sabes que estamos aquí ..
Besos grandes
siempre me sacas una sonrisa… un beso grande, Esther, ojalá nos veamos prontito ***
EliminarGuapa, mica en mica. Espero, de veritat, que tot vagi súper bé. Nosaltres estarem aquí per enviar-te mimos dsd l'altra banda! Muaaa!
ResponderEliminargràcies bonica! tot anirà súper bé, només és qüestió d'una mica de temps i de cuidar-se. merci pels mimos :) petonets grans ***
EliminarPoquito a poco. Ya estás aquí otra vez!
ResponderEliminarRecuerda que tu manta mágica te da poder cada vez que te acurrucas debajo de ella.
Mil besos
esta manta está siempre conmigo y vosotras también, y me encanta :) mil besos y hasta muuuuy prontito ***
EliminarMolts ànims! Lo primer es la salut i tu! Nosaltres seguirem esperant les teves paraules... Una abraçada
ResponderEliminarmoltes gràcies… :) una abraçada
EliminarMolts ànims! Lo primer es la salut i tu! Nosaltres seguirem esperant les teves paraules... Una abraçada
ResponderEliminarAnna!
ResponderEliminarTe mando mucho amor y mucha energía positiva, de esa de la que yo tampoco voy muy sobrada.
Ahora a hacer todo lo que has dicho: leer, comer sano, ver pelis, pasear aprovechando el solecito y la buena temperatura...
Poco a poco, todo volverá a su sitio.
Un beso enorme.
gracias Sole. invierte tú también tu energía en ti y en estar bien. todo volverá a su sitio, yo también lo creo. cuídate mucho. un beso grande ***
EliminarDescansa y cuídate mucho! Un abrazo! Nos encantó que vinieras aunque fuera un ratito el sábado ;)
ResponderEliminargracias Ágata :) me hubiera gustado quedarme hasta el final y haber podido hablar con cada persona un poquito más pero… quizás más adelante. un abrazo grande
EliminarMucho ánimo y muchos abrazos grandotes, cuídate mucho <3
ResponderEliminargracias Laura, se reciben estos abrazos grandes :)
EliminarY por si te hace falta un abrazo más, aquí tienes el mío. Eterno, bandito, firme y sincero para llenarme (aunque sea un poco) de fuerzas y ganas de seguir comiéndote el mundo en bocadillo. Justo en aquel mordisco en el que lo volviste a meter en la mochila.
ResponderEliminarÑAM!
mmm…qué bien suena, Marta, mil gracias :) un abrazo bonita ***
EliminarComo tu misma dice: poco a poco.
ResponderEliminarMucho ánimo y un abrazo!
muchas gracias Arantza! un abrazo
EliminarComo tu misma dice: poco a poco.
ResponderEliminarMucho ánimo y un abrazo!
Anna bonica! Quants dies sense saber de tu! Espero que poc a poc et recuperis i si et cal res, crida! Estem aquí mateix!!
ResponderEliminarUna forta abraçada!
moltes gràcies Carla, és una sort poder comptar amb tanta gent :) una abraçada
EliminarMe encanta verte de nuevo ;-)
ResponderEliminargracias María, un beso grande ***
EliminarComo se te echo de menos. Te mando toda la fuerza, cariño y confianza del mundo y mil besos de esos que lo curan todo. Poco a poco, a cuidarse, a disfrutar y a vivir.
ResponderEliminarKrisss
muchas gracias Kriss, esos besos se agradecen mucho. uno muy grande para ti también
EliminarOstres Anna! T'envio una abraçada ben gran. Poc a poc :)
ResponderEliminarmoltes gràcies Caterina; una abraçada ben gran per tu també
EliminarQue bueno leerte desde aquí..escribir?una de las mejores terapias para reconstruirse por dentro. Ya sabes como te hemos dicho muchas veces, que estamos aquí..un abrazo!
ResponderEliminartotalmente contigo Mª del Mar, escribir (me) ayuda mucho. gracias por estar por aquí siempre, un beso grande!
EliminarMucha fuerza Anna y mucha calma para recuperarse poquito a poco. Para estar con una misma y cuidarse y mimarse. El resto es secundario, y nosotras estaremos aquí para cuando te apetezca pasarte. Te mando un abrazo grandote y toneladas de energía. Un besazo
ResponderEliminargracias Maite, por las palabras y esas toneladas de energía. un beso muy grande ***
EliminarQue hagis escrit és una bona senyal de recuperació. Poc a poc Anna al teu ritme i endavant. T'envio una abraçada ben plena d'energia!
ResponderEliminarsí, oi? jo també ho crec:) moltes gràcies!
EliminarEstoy segurísima que vas a superar este bache en el camino y que pronto estarás 100% recuperada y con ganas de seguir compartiendo tus experiencias con nosotros. Ahora solo puedo desearte que te mejores y que te dejes mimar.
ResponderEliminarUn besazo enorme
gracias Chejo, espero estar como dices dentro de nada. un beso bien grande ***
EliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarMuchos ánimos y mucha fuerza-
ResponderEliminarmuchas gracias María ***
EliminarMolts ànims Anna, una abraçada.
ResponderEliminargràcies Lídia! una abraçada ***
EliminarAnna, cuidate mucho...hay tiempo para todo, pero fundamentalmente tu tiempo hoy sos vos! relax, descanso, y rodearse de amor, te mando un fuerte abrazo desde Argentina lleno de energía!
ResponderEliminarmuchas gracias Vicky, tienes toda la razón del mundo, esto es lo que toca ahora, gracias. un abrazo bien grande ***
EliminarMucho mucho ánimo! Hace poco que te sigo, (que gran fallo!) y me has dejado helada con este post. Tranquila, lo más que puedas, y muchísima fuerza para recuperarte y para dejarte querer. Al final, lo único que importa es estar bien :)) Cuidate!
ResponderEliminargracias Irene, estoy ya de remontada, en poquito tiempo voy a estar ya bien del todo :) un abrazo y gracias ***
EliminarAnna, bonica, m'alegra tornar-te a llegir!!
ResponderEliminarTu torna tan de mica en mica com necessitis, que nosaltres seguirem aquí!!
Petonarrus preciosa!!
I ànims!!
Txell
gràcies bonica! molts molts petonets que, espero, et pugui fer en breu en persona! ***
EliminarAnna, conèixer-te en persona i sentir-te parlar dissabte passat va ser com omplir-me d'energia i bones sensacions, de sensibilitat i bellesa a parts iguals. Per timidesa no vaig acostar-me massa a tu, tot i que vam intercanviar quatre paraules trivials sobre els nens i coses petites. M'hauria agradat tenir la valentia de parlar amb tu de veritat, de preguntar-te per com et sents i com et trobes. Però tothom et volia una estona, és normal!
ResponderEliminarFa temps que et llegeixo i que m'emociono, sobretot amb els teus "La felicidad es...", perquè ho visc exactament igual, perquè em sento igual i perquè crec que és bonic dir-ho i expressar-ho com ho fas tu. Jo no m'atreveixo, encara per el que diran, si sóc massa sensiblera, massa el que sigui,... però tu ho fas, ho transmets i és de veritat, i això de veritat que crec que és de valents: transmetre d'aquesta manera la senzillesa i els sentiments, com ho fas tu.
Desitjo de tot cor que et recuperis ben aviat i sobretot, sense angoixes ni pressions, perquè no calen.
Una abraçada,
Mirin
Mirin, m'has deixat totalment muda, no sé què dir… moltíssimes gràcies per les teves paraules, gràcies de tot cor. Una abraçada ben forta; confio que ens podrem tornar a veure en algun altre event i que parlarem molta més estona
EliminarMucho ánimo, todo pasa, ya lo verás...
ResponderEliminargracias Carol; sí, todo pasa, esto también pasará… besos
EliminarOstres, i jo sense saber que havies tornat a escriure! Me'n alegro molt! Poques coses puc afegir al que ja t'han dit per aquí, només afegir que tot i que vaig poder conèixe't en persona (cosa que em va fer especial il·lusió), a mí m'encantaria fer un cafè o el què sigui un altre dia, eh? Cuida't molt, i sempre mira endavant, si?
ResponderEliminara mi també m'agradaria molt un café un altre dia, amb una mica més de calma i jo trobant-me una mica millor :) un petonet ben fort!
EliminarOstres, i jo sense saber que havies tornat a escriure! Me'n alegro molt! Poques coses puc afegir al que ja t'han dit per aquí, només afegir que tot i que vaig poder conèixe't en persona (cosa que em va fer especial il·lusió), a mí m'encantaria fer un cafè o el què sigui un altre dia, eh? Cuida't molt, i sempre mira endavant, si?
ResponderEliminarNo me había enterado, Anna. Muchos besos
ResponderEliminarNo me había enterado, Anna. Muchos besos
ResponderEliminarGuapa, hace mucho que no venía aqui (he estado todo el febrero totalmente offline) y solo ahora lo leí.. Espero que ya estés totalmente recuperada (seguro que si ;) )
ResponderEliminarUn beso enorme!!
Guapa, hace mucho que no venía aqui (he estado todo el febrero totalmente offline) y solo ahora lo leí.. Espero que ya estés totalmente recuperada (seguro que si ;) )
ResponderEliminarUn beso enorme!!